دانستنیهایی در مورد مصرف پیاز

مشخصات پیاز :

   گیاهی است دو ساله با برگهای استوانه ای توخالی ، ساقه ای گل دهنده به ارتفاع یک متر ، با گلهای حجیم سفید رنگ یا بنفش که به صورت چترمدوردر انتهای ساقه گل دهنده ظاهر می شود. دانه های آن ریز و سیاه رنگ بوده و در کپسول قرار دارند . قسمت پایین ساقه گل دهنده پیاز ، متورم می باشد . این غده متورم  ورقه ورقه و گوشتی را پیاز می نامند که مشتمل بر 2 نوع : سفید و رنگی
می باشد . تکثیر پیاز از طریق بذر می باشد.

  اثرات ایده آل پیاز در کاهش امراض قلبی-عروقی مربوط به مواردی از جمله کاهش چربی خون؛ کاهش کلسترول و تری گلیسیرید؛ کاهش چسبندگی پلاکت ها و افزایش فیبرینولایزن می باشد. اصولا این خواص در پیاز خام به مراتب بیشتر از پیاز پخته و سرخ شده وجود دارد؛ چرا که اجسام مؤثر در پیاز مواد گوگردی هستند که با حرارت تبخیر و تجزیه می شوند.

عصاره پیاز روی سلول های سرطانی اثر سمی ایجاد می کند. این مسأله در پژوهش های داخل و خارج از بدن حیوانات مطالعه شده است.

اثرات ضددیابت پیاز در آزمایش های کلینیکی در مقایسه با داروهای فن فورمین و تولبوتامید چشمگیر است

در طب عوام از پیاز برای درمان آسم، سرفه، سیاه سرفه و دیگر مشکلات تنفسی استفاده می کنند. اثر ضدآسم پیاز در پژوهش های جدید به اثبات رسیده است. این پژوهش ها نشان می دهد، که اثر ضدآسم پیاز نسبتا قوی بوده و به نظر می رسد مربوط به ترکیباتی چون کورستین و ایزوتیوسیانات های موجود در آن باشد

پیاز دارای خواص ضدمیکروبی، ضدقارچی و ضدکرم می باشد. این آثار در پیاز ضعیف تر از سیر است؛ در عوض، میزان مصرف پیاز به مراتب از سیر بیشتر است

در زمان مصرف پیاز، تعدادی از باکتری های مؤثر بر پوسیدگی دندان، از جمله استرپتوکوک موتانس، استرپتوکوک سبرینوس و پروفی روموناز جینجیوالس کاهش چشمگیری پیدا می کنند و بنابراین در جلوگیری از پوسیدگی دندان مؤثر است

پیاز دارای اثر ضدقارچ بر روی تعدادی از جمله میکروسپوریوم کانیس، میکروسپوریوم ژیپسئوم، آسپرژیلوس فلاوس، پنی سیلیوم پوبروم و . . . می باشد که عمدتا مربوط به ترکیبات گوگردی آن است. ۱۰- اثرات مهم دیگر پیاز عبارتند از: ضداکسیدان، ضدحساسیت، ضدورم و التهاب، هضم کننده غذا و رفع بی اشتهایی، درمان زخم ها، واریس و آکنه. به طور خلاصه دانشمندان معتقدند که با یک رژیم غنی از پیاز می توان با بسیاری از امراض شایع و مهم قرن بیست و یکم مبارزه کرد

برای استفاده از اثرات دارویی مذکور، روزانه ۵۰ تا ۱۵۰ گرم پیاز خام یا آب این مقدار و یا حدود ۲۰ گرم پیاز به صورت خشک باید مصرف شود

بوی پیاز مربوط به مواد گوگردی و همچنین بیشتر آثار دارویی آن نیز مربوط به همین مواد است. این مواد در اثر حرارت تبخیر یا تجزیه می شوند، بنابراین، خواص پیاز پخته و به ویژه سرخ کرده به مراتب کمتر از پیاز خام است

پژوهش های چندانی روی پیاز با رنگ های مختلف (سفید، زرد کمرنگ و صورتی)، پیاز تازه و کهنه، پیازهای با شدت تندی و بوی مختلف صورت نگرفته است، ولی در مجموع می توان گفت که خواص اصلی همه آن ها تا حد زیادی مشابه است؛ فقط در میزان مواد مؤثر کمی با یکدیگر اختلاف دارند

پیاز باید در جای خنک، خشک، تاریک و در یک لایه کیسه های سوراخ دار در محلی که جریان هوا برقرار باشد، نگهداری شود

علت روان شدن اشک از چشم در موقع خرد کردن پیاز این است که وقتی سلول های پیاز پاره می شوند، آنزیم های آلیناس باعث شکسته شدن آمینواسید سولفوید شده و تولید اسید سولفنیک می کند.